Godność przynależy każdej osobie niezależnie od rasy, religii, wykształcenia, stanu posiadania, a nawet poziomu moralnego. Jest ona niezbywalna. Jej wyrazem jest zdolność do samodzielnego myślenia, kochania, działania. Kryteriami poczucia własnej godności i uznawania godności innych są:
• traktowanie człowieka jako celu, a nie jako instrumentu;
• zgodność własnego postępowania z systemem wartości;
• odporność na naciski;
• satysfakcja z czynienia dobra.

DROGI POZNANIA ISTNIENIA BOGA

Godność i jej poczucie wyzwala w człowieku pytania o jego początek i przeznaczenie, a także świata, w którym żyje. Święty Tomasz z Akwinu (XIII w.), filozof i teolog, podaje pięć sposobów wykazywania istnienia Boga, które człowiek jest w stanie odkryć, posługując się swoim rozumem. Punktem wyjścia dla owych argumentów, nazywanych drogami, jest świat uznawany za dzieło Stwórcy.
• Z ruchu (łac. ex motu): Musi istnieć, ktoś/coś, co wprawiło istniejący świat w ruch. Tym pierwszym „poruszycielem” według świętego Tomasza jest Bóg.
• Z istnienia skutków i przyczyn (łac. ex ratione causae efficientis): Każda rzecz ma swą przyczynę. Jeśli tak, to musi też istnieć pierwsza przyczyna sprawcza – Bóg.
• Z istnienia rzeczy nieskończonych (łac. ex possibili et necessario): Jeśli istnieją rzeczy, które pojawiają się na świecie i przemijają, to musi istnieć byt nieprzemijający. Byty przygodne nie istnieją w sposób konieczny. Musi istnieć byt konieczny – Bóg.
• Z istnienia stopni jakościowych (łac. ex gradibus perfectionis): Jeśli istniejące w świecie rzeczy wykazują różną doskonałość, to musi istnieć byt najdoskonalszy – Bóg.
• Z istnienia celowości i porządków w świecie (łac. ex gubernatione rerum): Dążenie do celu wymaga uznania i akceptacji tego, kto go wyznaczył. Bóg wyznaczył człowiekowi cel, którym jest On sam. Jeśli celowe działanie jest oznaką rozumności, to ład i porządek w działaniu bytów świadczy o istnieniu Boga kierującego światem.
Człowiek napotyka wiele trudności w poznaniu Boga za pomocą samego rozumu. Ponadto nie może o własnych siłach wniknąć w głębię tajemnicy Boga. Umysł ludzki zasadniczo mógłby o własnych siłach dojść do prawdziwego i pewnego poznania tak jedynego osobowego Boga, jak też prawa naturalnego. Nie może natomiast w sposób pełny poznać prawd dotyczących Boga oraz Jego relacji z ludźmi. Przekraczają one bowiem w sposób absolutny porządek rzeczy podpadających pod zmysły. Z tego powodu potrzebuje objawienia Bożego. Pomaga ono w poznaniu prawd, które przekraczają możliwości ich zrozumienia. Boże objawienie nie wyklucza dążenia do poznania Boga za pomocą rozumu, lecz stanowi nowy sposób uznania istnienia Boga. Francuski matematyk i filozof Pascal (XVII w.) twierdził, ,,stawiając na istnienie Boga, ryzykujemy niewiele, bo tylko jedno doczesne życie; jeśli zaś okaże się, iż mamy rację, to zyskamy – wieczne życie i szczęście”.

---

| OKULTYZM |

| AMULETY I TALIZMANY |